Os xenios invisibles da cidade

Fai tempo, moito tempo, lera este libro e últimamente volvín a él para comparar a situación política actual de certos líderes políticos -que non vou citar- con aqueles casos tratados en "O Poder" por Guglielmo Ferrero.

Para empezar vou explicar brevemente e dun xeito un tanto subxectivo o que son os xenios invisibles da cidade. Para G. Ferrero o poder e unha das cualidades que diferencian a uns homes de outros que mais necesitan ser xustificadas. Cando alguén nos da unha orde, consciente ou insconscientemente, sempre nos preguntamos porque deberíamos aceptala. Esa pregunta ten que atopar irremediablemente unha resposta que sea xusta e razoable, pois si non é así non obedeceremos; e para que exista un pretexto xusto e razoable será necesario que se cumplan os principios de lexitimidade. Os principios de lexitimidade admitidos pacíficamente na actualidade son o principio electivo e o principio democrático. Noutras etapas históricas os pincipios de lexitimidade dominantes eran o principio hereditaro e o principio aristo-monárquico, principios que ainda hoxe en día perviven tanto nas decisións internas de algúns partidos como na organización de certos estados; sin ir mais lonxe, o xefe de estado do estado Español é un cargo vitalicio e hereditario. Esa situación orixina un conflicto en boa parte dos cidadáns porque non nos parece nin xusto, nin razoable, que unha persoa polo mero feito de nacer nunha familia ou outra obstente un cargo no poder ou sexa un simple súbdito.

Cando ten lugar unha situación semellante o Maligno inquétase, remóvese nos seus soños e reclama o seu protagonismo. Pero ¿Que é o Maligno? O Maligno é, según Guglielmo Ferrero, "un espítitu revolucionario, o espíritu da revolta contra a lei, do odio e o desprecio contra a legalidade que se amoucha no mais fondo dos corazóns humáns". Guglielmo Ferrero lanza unha seria advertencia, que debería ser tida en conta polos líderes políticos actuais, ó engadir: "no momento en que os homes persuadidos polo Maligno se atrevan a violar un principio de lexitimidade, automáticamente caerán presos do mais espantoso dos medos, do mais increible dos horrores e do mais pavoroso dos terrores,... medo, horror e terror desatados pola aparente trivial osadía de decidir romper unha regra case relixiosa".

Ben!! Agora sabemos que detrás desas facianas enchidas de confianza que amosan os nosos líderes se agochan, en moitos casos, en moitos mais dos que creemos, o medo a perda do poder, o horror que lle produce a mais mínima oposición, o espanto da perda de confianza, o pavor de non poder impor a sua autoridade,...