LEO, LEO,..
Últimamente cústame sinalar un só libro e rescatar del aquelas aportacións que me resultan máis interesantes. A razón é que estou lendo demasiados libros a vez. No apartado de economía comencei a ler a principios de agosto "Curso de Bolsa e mercados financieiros" de José Luis Sánchez Fernández de de Valderrama, ideal para coñecer as razóns deste mercado convulso; recentemente, o abeiro dos premios Novel, descubrín a faceta literaria de Paul Krugman, premio Novel de Economía 2008 -o cal coñecía únicamente polos seus artigos no diario El País-, así que me fixen coa súa derradeira obra: "Despois de Bush: a fin dos neocón e a hora dos demócratas". Tampouco puiden evitar porme con el.
Entre a económía e a política -podería ser economía-política- está "Europa: O continente pensado" de Camilo Nogueira onde o autor debulla a construcción Europea e sinala os retos políticos que lle agardan. No apartado de política interésame especialmente a nova ola participatica que está a mudar a forma de facer política nos concellos. Trátase dun novo salto nas liberdades do cidadán, a última revolucuión política: os presupostos participativos. Para entender mellor o funcionamento deste fenómeno merquei o libro de Boaventura Sousa Santos, "Democracia e participación: o exemplo do presuposto participativo de Porto Alegre", cidade na que comenzou a aplicarse este sistema polo Alcalde do Partido dos Traballadores, Tarzo Genro, aló polo ano 1989. Pendente de iniciar a súa lectura, e iso que é o que me corre máis presa, para poder presentar un ensaio crítico en decembro, é "Grandes imperios, pequenas nacións" de Josep M. Colomer. Terei que aparcalos todos para poder acabalo a tempo.
Otro libro que estou lendo, este relacionado coa psicoloxía, é "Intelixencia Emocional" de Daniel Goleman, un ensaio sobre como o coeficiente emocional influe no devir de cada individuo por encima do coeficiente intelectual. Recentemente, para un debate sobre psicoloxía social, tiven que ler varios ensaios, artigos e un relato. Ese relato é "Só viñen a chamar por teléfono", de Gabriel García Márquez. Tratábase de dilucidar a fronterira entre o que a sociedade considera "normal" ou "fora do normal". Por suposto, recomendo seguir a ligazón e ler o relato.
2 comentarios:
Recomendoche que leas algo de Humor para poder tomar a vida con máis seriedade...as tuas lecturas son moi comprometidas :D Saúdos e apertas
Ja, ja... Tes toda a razón. Por iso eu non falto cada mes a miña cita coa retranca, na librería Torga, en Ourense, frente o Teatro Principal. Xa verás como tanta seriedade vai ser diso!
Publicar un comentario